Soms vraag ik me wel eens af. “Wat zou er door Nike zijn gedachten gaan terwijl hij mij langs uiteenlopende obstakels leidt over straat. Er wordt op zo’n moment veel van hem gevraagd. Hij moet niet alleen gevaar inschatten of oplossingen zoeken maar ook in staat zijn om zijn eigen belang even op zij te zetten”.
Samen met Nike liep ik over straat. Voor ons klonk het geluid van spuitend water. Nike ging beduidend langzamer lopen, keek en overwoog. Dit obstakel hebben we nog niet eerder meegemaakt. U stond met een hoge drukspuit de stoep te reinigen. De straal kwam tot op de straat. Nike , die keurig aan het werk was, overwoog wat de gevolgen voor ons beide zouden zijn als hij de straal zou doorkruisen. Nee, was hij niet vies van een beetje water. Sterker nog, als het aan hem lag zou een tussentijds bad zelfs heerlijk zijn. Zulke gedachten moeten onder werktijd helaas verdrongen worden. Een waterstraal blokkeert de doorgang op de stoep dus daar kunnen we niet langs. Behoedzaam draaide hij ons samen om en vervolgden wij onze weg.
Een eindje verderop in de winkelstraat stonden we abrupt stil. Ik probeerde in te schatten wat er aan de hand was. Er is niks geks op de stoep volgens mij. Wanneer ik Nike verzocht om door te lopen draaide hij mij tot 2 keer toe om mijn eigen as. Een teken dat het echt niet gaat. “Onveilig! We moeten weg hier!” Op mijn verzoek om een alternatieve route te zoeken kwamen we niet heel veel verder dan op het punt waar we net gestrand waren. Tja, als we er dan samen niet uit komen, zit er niets anders op dan het inschakelen van hulp. Links van mij is de slagerij. Ik besluit in de deuropening om hulp te vragen. Gaf de verkoopster een brokje waarmee zij Nike mocht loodsen en verzoek haar ons zo’n 20 meter over de stoep mee te nemen. Tot alle gevaar geweken is. Nike geeft zich gewillig aan haar over en loopt de brok eten achterna. Er lijkt niets aan de hand te zijn. Tot Nike toch weer terug wil en de verkoopster vrolijk uitroept dat het de ‘ kipgril’ wel eens zou kunnen zijn. Tja in de ogen van een labrador is zo’n obstakel natuurlijk ‘not done’ om ongezien voorbij te lopen! Of je nu geleidehond bent of niet! Zo’n misser blijft je je hele leven achtervolgen. Dus dan maar etensgeur als zeer gevaarlijk markeren en vooral blijven staan! Lachend neem ik de leiding tijdelijk even over en dirigeer hem een totaal andere richting op.
Aan het eind van onze route is het losloop pad inmiddels in zicht. Daar waar Nike normaal het tempo opvoert om zo snel mogelijk vrij te zijn, ging hij nu hard op de rem. Voor mij ook een teken om extra op te letten. De stoep stond gezwaaid met fel oranje pionnen. De straat was afgesloten door 2 inmens grote vrachtauto’s. Heel behoedzaam en rustig bekeek Nike de ruimte tussen de pionnen. Ze stonden zo krap op elkaar dat een doorgang zoeken moeilijk was. De weg oversteken was met de vrachtauto’s ook geen optie. Eindelijk had hij een doorgang gevonden. Binnen de pionnen lag de stoep bezaaid met stapels dekens, dozen, steekkarren enz. Zigzaggend liepen we voorzichtig door de massa die klaar stond om verhuist te worden. Tot slot weer een doorgang zoeken tussen 2 pionnen. Nike zuchtte voelbaar van opluchting. Het was gelukt! Vrouwtje is er veilig doorheen!
Terwijl ik de tijd nam om Nike een dikke knuffel te geven klonk er ineens applaus. Een hele groep verhuizers had ademloos toe staan kijken hoe Nike voorzichtig en secuur maneuvreerde door de situatie.
Applaus voor ‘mijn’ Nike!
